Auvergne’li William Kimdir?

Auvergne’li William, (1180’den sonra doğdu, Aurillac, Aquitaine, Fransa – 1249, Paris); 13. yüzyılın başlarında ve Klasik Yunan ve Arap felsefesini Hristiyan doktrini ile bütünleştirmeye çalışan ilk Batılı alimlerden biridir.

William, 1223’te Paris Üniversitesi’nde ilahiyat ustası ve 1225’te profesör oldu. 1228’de kentin piskoposu seçildi. Bu nedenle, mendikleri emanet eden laik din adamlarının saldırılarına karşı yükselen sessiz emirleri savundu. Bir reformcu olarak, din adamlarını, yeterli imkânlar sağlaması halinde bir seferde, bir yardımcının (kilise bürosu) ile sınırlandırdı. William’ın 1223 ve 1240 yılları arasında yazdığı başlıca eseri, yedi bölümlük bir felsefe ve teoloji derneği olan anıtsal Magisterium divinale’dir (“İlahi Öğretim”).

1210’da Aristoteles’in Fizik ve Metafizik’in kilise makamları tarafından Hristiyan inancı üzerindeki olumsuz etkilerinden korktuğu için kınanmasından sonra, William Hristiyan inancıyla uyuşmaz olarak gördüğü Aristoteles tezi silme girişimini başlattı. Öte yandan, Aristoteles’in düşüncesinde onunla tutarlı olan her neyse, Hristiyanlığa özümsemek için çabaladı.

11. yüzyıldan kalma bir İslami filozof olan Avicenna Aristotelesçiliği (Ibn Sīnā), ve Augustine’nin Neoplatonizmi ve Chartres okulundan etkilenen William, yine de, klasik Yunan felsefesinde, özellikle Hıristiyan teolojisinde çelişen unsurları eleştirdi. Avicenna’nın determinizmine karşı, Tanrı’nın “gönüllü olarak” dünyayı yarattığını ve insanın kavramsal güçlerinin tek, evrensel bir akılla bir olduğunu öğreten Aristotelesçiliğin yandaşlarına karşı çıktığını belirtti. William, ruhun, akıllı faaliyetin kişiselleştirilmiş ölümsüz bir “formu” veya ilkesi olduğunu savundu; Ancak, insanın duygusal yaşamı, başka bir aktifleştirici “form” gerektirir.