İlginizi Çekebilir
  1. Ana Sayfa
  2. Filozoflar
  3. Democritus Kimdir?
Trendlerdeki Yazı

Democritus Kimdir?

demokritos

Democritus Kimdir?

Democritus, (M.ö yaklaşık  460 doğumlu – M.ö yaklaşık 370 ), eski Yunan filozofu, felsefi atomizmin ve evrenin atom teorisinin gelişiminde merkezi bir figürdür.

Democritus’un yaşamı bilgisi büyük ölçüde güvenilmez geleneklerle sınırlıdır. Trakya’da zengin bir Abdera vatandaşı olduğu anlaşılıyor; Doğu’da çok seyahat ettiğini; ve ileri bir yaşta yaşadı. Diogenes Laërtius’a göre (CE 3. yüzyılda gelişti), 73 numaralı eseri; yalnızca etik konusunda yaptığı çalışmalardan birkaç yüz parça kurtuldu.

Democritus’un fiziksel ve kozmolojik doktrinleri, öğretmeni Leucippus’un detaylı ve sistematik bir versiyonuydu. Dünyanın değişen fiziki fenomenini hesaba katmak için Democritus, boşluğun ya da Boşluğun varoluşsal olarak eşitlik hakkına sahip olduğunu iddia etti. Boşluğu, bir Varlığı (yani fiziksel dünyayı) oluşturan sonsuz sayıda atomu hareket ettirdiği sonsuz bir boşluk olarak bir boşluk olarak düşündü. Bu atomlar sonsuz ve bölünmezdir; kesinlikle küçük, boyutlarının küçültülemeyeceği kadar küçük (bu nedenle atomun adı “bölünmez”); kesinlikle dolu ve sıkıştırılamaz, gözeneksiz oldukları ve işgal ettikleri alanı tamamen doldurdukları için; ve homojen, sadece şekil, düzenleme, pozisyon ve büyüklük bakımından farklılık gösterir. Ancak, bu nedenle atomlar nicelik olarak farklılık gösterirken, farklı konfigürasyonlar ve atomların kombinasyonlarının duyulara neden olduğu izlenimler nedeniyle kalite farklılıkları yalnızca belirgindir. Bir şey sıcak ya da soğuk, tatlı ya da acı ya da sadece konvansiyonel olarak sert ya da yumuşaktır; gerçekte var olan tek şey atomlar ve Boşluktur. Böylece, su ve demir atomları aynıdır, fakat sudakiler pürüzsüz ve yuvarlaktır ve bu nedenle birbirlerine bağlayamazlar, küçük küreler gibi üst üste yuvarlanırlar, oysa demir, pürüzlü, pürüzlü ve düzensiz birlikte tutun ve sağlam bir yapı oluşturur. Tüm fenomenler aynı ebedi atomlardan oluştuğu için, atomlardan yapılan bileşiklerin bir şeyin görünüşünü açıklamaktan, arttırmak ve azaltmakla yükümlü olduğu halde kelimelerin mutlak anlamında hiçbir şeyin ortaya çıkmadığı veya yok olduğu söylenebilir. Kaybolma veya “doğum” — “ölüm” de denebilir.

Tıpkı atomların etkisiz ve ebedi olması gibi, Democritus’a göre de harekettir. Democritus, tamamen mekanik bir sistemin sabit ve “gerekli” yasalarını ortaya koydu; burada akıllı bir nedenin sona doğru çalışmasına yer yoktu. Evrenin kökenini şu şekilde açıkladı. Atomların orijinal hareketi her yöne gidiyordu; bir tür “titreşim” idi; Bu nedenle, çarpışmalara ve özellikle de benzer atomların bir araya getirilip daha büyük bedenler ve dünyalar oluşturmak için birleştiği bir dönüş hareketi meydana geldi. Bu, herhangi bir amaç veya tasarımın sonucu olarak değil, yalnızca “gereklilik” sonucu olarak gerçekleşti; yani, atomların kendi yapısının normal tezahürüdür. Atomlar ve boşluklar sayıca ve ölçüde sonsuzdur ve hareket her zaman var olmuştur, her zaman çeşitli büyüme ve bozulma aşamalarında benzer atomlardan oluşan sonsuz sayıda dünyalar olmalıydı.

Democritus algı ve bilgiye büyük önem vermiştir. Örneğin, duyumların ruhta kendisine çarpan diğer nesnelerden yayılan atomlar tarafından üretilen değişiklikler olduğunu; ruhun atomları sadece diğer atomların temasından etkilenebilir. Ancak, tatlı ve acı gibi duyumlar, yayılan atomlar kadar doğal değildir, çünkü bunlar yalnızca atomların büyüklüğü ve şeklinin neden olduğu etkilerden kaynaklanır; örneğin, tatlı tat, yuvarlak ve aşırı küçük olmayan atomlardan kaynaklanır. Democritus, bileşiklerin kurucu atomlarının “şeklinden farklılaştığı” pozisyonundan dolayı olduğunu düşündüğü rengi açıklamaya çalışan ilk kişiydi. Örneğin, beyaz hissi, gölgelenmeyecek kadar pürüzsüz ve düz olan atomlardan kaynaklanır; siyah hissi kaba, düzensiz atomlardan kaynaklanır.

Democritus, tanrılara olan yaygın inancı, insanüstü örgütü referans alarak olağanüstü fenomenleri (gök gürültüsü, şimşek, depremler) açıklama arzusuna bağladı. Pratik bir temele dayanan etik sistemi, “ruhun huzur ve sükunet içinde yaşadığı, korkudan, batıl inançtan veya başka bir duygudan rahatsızlık duyulan bir devlet” olan nihai bir iyiliği (neşeliliği) sundu.

Yorum Yap

Yorum Yap