Alain Badiou Kimdir?
Alain Badiou (d. 1937) bir Fransız filozofu ve Avrupa Enstitüleri’nde felsefe profesörüdür. O, zamanımızın en önemli filozoflarından biridir. Badiou’nun politik konumu onu akademi ve ötesinde en fazla dikkat çekerken, sisteminin merkezi olan ontolojisidir. ’nun “sistemi” matematiğin saflığı üzerine kuruludur – özellikle set ve kategori teorisi. Engin karmaşıklığın yapısı, çağdaş Fransız felsefesinin tarihi, Alman İdealizmi ve eski eserler ile ilişkilidir. Felsefe tarihinin bir dizi belirleyici olumsuzluğundan değil, aynı zamanda Badiou’nun neyi şart koştuğunun tarihçelerinden oluşur. Kısacası, Alain Badiou’nun Varlığa ve Olaya Giriş (2005) ‘te tanımladığı gibi, felsefe; konunun modern teorileri ve kendi tarihinin arasında dolaşan şeydir. Hem analitik hem de postmodern düşünce okullarının açık sözlü bir eleştirmeni olan felsefesi, her durumda radikal inovasyon potansiyelini (devrim, buluş, başkalaşım) ortaya çıkarmak ve anlamlandırmak istemiştir.
Alain Badiou, 1999’da felsefe bölümünün başına geçeceği École normale süpermarkette felsefe okudu. 1969’dan (ve 1999’a kadar) Paris VIII Üniversitesi’nden (Vincennes-Saint Denis) Gilles Deleuze, Michel Foucault ve Jean-François Lyotard’ın kurucu felsefe bölümünde ders verdi ve seminerler vermeye devam ediyor. Gençliğinden beri siyasi olarak aktif olan Badiou, Birleşik Sosyalist Parti’nin (PSU) kurucu üyesiydi ve Cezayir’in dekolonizasyonunu desteklemekte aktifti. Badiou’nun hayatı ve eserleri, Paris’teki 1968 Mayıs isyanının sonuçlarına olan bağlılığıyla şekillendi.
Badiou, Alman selefleri ve Jacques Lacan gibi, Badiou da, “antidior” olmayan bir şey belirlediği için “void” adını verdiği “non-non-non-no-non-no” un sunumunun ötesinde hiçbir şeyi paylaşmaz. Ekolojik seviyedeki gerçek, Badiou’nun ,matematikten tekrar ödünç alma, genel bir çarpım dediği şeydir. Kısacası bu, Badiou’nun daha sonra inşa ettiği gerçekler dünyasının ontolojik temelidir.
Belki de ontolojinin mümkün olduğu iddiasından daha fazlası olan Badiou’nun doktrini, Hakikat ve hakikatlerin onaylanmasında farklıdır. İlk “Gerçek”, kesinlikle konuşuyor, felsefi; ikinci “gerçek (ler)” şartlara aittir. Bu ikisi arasındaki ilişki, din ve ateizm arasındaki hassas ayrım yoluyla veya daha özel olarak, artık ve taklit ateizmler ile teorik sonrası düşünce, yani felsefe arasındaki ayrım yoluyla anlaşılabilir. Badiou’ya göre, felsefe doğası gereği boştur, yani sanatsal, bilimsel, politik ve göz alıcı düşünce ve yaratımın erişemeyeceği bir yer olan Gerçeğin bazı alanlarına imtiyazlı erişimi yoktur. Bu nedenle, felsefe koşullanmıştır; gerçek prosedürler ve ontoloji olarak şartlarla şartlandırılır. Felsefe ve Gerçek arasındaki görünür geçici paradoksu ve koşulların gerçeklerini ifade etmenin en basit yolu, Hegel terminolojisinden geçer:
- Koşulların düşünceleri özeldir
- İnşa edilen gerçek kategori evrenseldir
- Koşulların gerçekleri, yani Gerçek prosedürler, tekildir.
Başka bir deyişle, felsefe, koşulların önerilerini alır ve sınamak için, ontolojiye karşı konuşur ve sonra onların ölçüsü olan Truth olarak hizmet edecek olan kategoriyi oluşturur. Koşulların düşünceleri, Doğruluk kategorisinden geçtikleri sürece gerçekler olarak ilan edilebilir. Dolayısıyla gerçek, kelimenin tam anlamıyla gerçeklerin ne olacağı ve ontoloji üzerine kuruludur. Hakikat ve hakikatlerin ilişkisi ile Badiou, Kant’ın Aydınlanma hakkındaki özetine yeterli bir felsefi sistem kurar.
