Realizm (Gerçekçilik) Nedir?
Realizm, devletin, ulusal çıkarların ve askeri gücün dünya siyasetindeki rolünü vurgulayan ilgili uluslararası ilişkiler teorileri dizisidir. Realizm, II. Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana uluslararası ilişkilerin akademik çalışmasına hakim olmuştur. Realistler, uluslararası işlerin doğal istikrarsızlaştırıcı unsurlarını iyileştirmek için devlet davranışının en doğru şekilde açıklanmasını ve bir dizi politika reçetesi (özellikle de devletler arasındaki güç dengesi) sunduğunu iddia ediyorlar. Gerçekçilik (neorealisizm dahil), merkezi bir politik otoriteye sahip olmayan uluslararası bir sistemde etkileşim kalıplarına uymaya odaklanır. Anarşinin bu koşulu, uluslararası politika mantığının genellikle egemen bir güç tarafından düzenlenen iç politikadan farklı olduğu anlamına gelir. Realistler genellikle radikal sistemik reform olasılığı konusunda karamsardırlar. Gerçekçilik, en belirgin olanı klasik gerçekçilik ve neorealisizm olan çeşitli farklı iplikler içeren geniş bir düşünce geleneğidir.
Klasik Realizm
Realistler sık sık eski bir politik düşünce geleneğine dayandığını iddia eder. Realistler tarafından sıkça belirtilen klasik yazarlar arasında Thucydides, Niccolò Machiavelli, Thomas Hobbes, Jean-Jacques Rousseau ve Max Weber vardır. Uluslararası ilişkiler çalışmasında bilinçli bir hareket olarak gerçekçilik 20. yüzyılın ortalarında ortaya çıkmış ve İngiliz siyaset bilimci ve tarihçi E.H.’den ilham almıştır. Carr, liberal enternasyonalistlerin tehlikeli ve aldatıcı “idealizmi” olarak algıladığı şeye ve özellikle Milletler Cemiyeti gibi uluslararası kurumların inşası yoluyla ilerleme ihtimaline olan inancına saldırdı. Bunun yerine, devlet davranışını belirlemede güç ve kişisel çıkar rolüne odaklandı. II. Dünya Savaşı’nın patlaması, birçok bilgini bu karamsar görüşe dönüştürdü. Bundan sonra, Amerikan siyaset bilimi bölümlerinde gerçekçilik kuruldu, servetleri, çoğu Alman doğumlu siyaset bilimci ve tarihçi Hans Morgenthau gibi birçok Avrupalı bilim adamı tarafından desteklendi. Carr, Morgenthau ve onların klasik etiketli takipçilerinin gerçekçiliğidir.
Neoralizm
Özellikle Amerikalı siyaset bilimcisi Kenneth Waltz ile ilişkilendirilen neorealizm, klasik gerçekçiliğin bazı temel kavramlarını modern sosyal bilimlerin diline ve yöntemlerine çevirme girişimiydi. Uluslararası Politika Teorisi’nde (1979) Waltz, uluslararası ilişkilerin önemli özelliklerinin çoğunun, özellikle de büyük güçlerin eylemlerinin, yalnızca uluslararası sistemin anarşik yapısıyla açıklanabileceğini savundu. Her ne kadar Waltz’in pozisyonu orijinal olmasa da, onu sistematikleştirmek ve ampirik bir zeminde kurmaya çalışırken gerçekçiliği aynı anda yeniden canlandırdı ve klasik köklerinden daha da ayırdı.
