Egoizm (Bencillik) Nedir?

Egoizm, felsefede etik bir teoridir. Bu kelime bazen kendi değerinin gerginliği olan bencillik için yanlış kullanılır.Egoist doktrinler, bireyin ortak düşüncelerinden ve kaygılarından ziyade benliğin ne olduğu felsefi sorunuyla daha az ilgilenir. Bir erkeğin kendi refahını ve karını ilerletmek için aranan mükemmelliği görüyorlar; ancak bazen, bu yalanların nerede olduğunu bilemeyeceğini ama onları tanımak için getirilmesi gerektiğini bilirler.

Birçok etik teorinin egoist bir ön yargısı vardır. Eski Yunanlıların hedonizmi her erkeğe kendi en büyük mutluluğu için teklif verir; 17. yüzyılda, bir Materyalist olan Thomas Hobbes ve bir Rasyonelist olan Benedict de Spinoza, kendini korumanın iyi olduğunu; kendi vicdanının eğilimini ve ahlaki büyümesini vurgulayanlar da bu anlamda egoistlerdir.

Bu görüşlerin aksine, insanın toplumsal yönüyle daha çok yönetilen bir etiktir, bu da bireyinki yerine toplumun önemini vurgulamaktadır. Bu başın altında, bütünüyle pozitivist Auguste Comte’un özgecilik olarak adlandırdığı şeyin bir biçimi olan Stoik kozmopolitizm, kabile dayanışması ve faydacılık gibi teoriler ortaya çıkmaktadır. Bununla birlikte, ayrım her zaman düzgün bir şekilde çizilemez.