İdealizm (Düşünecilik) Nedir?

İdealizm, felsefede, idealin merkezi rolünü vurgulayan herhangi bir görüş. Dünyayı ya da gerçekliği, ayrıca özeti ve dünyanın yasalarını tutabilir.

Bu nedenle, idealizmin iki temel formu, gerçekliğin idealliğini öne çıkaran metafiziksel idealizmdir ve aklın yalnızca psişik ya da nesnelerin algılanabilirliği tarafından şartlandırıldığı bilgisini tutan epistemolojik idealizmdir. Metafiziğinde, idealizm, materyalizme doğrudan karşı çıkıyor – dünyanın temel maddesinin görüşü. Epistemolojisinde, bunu insan bilgi nesnelerinde tutan gerçekçiliğe karşı çıkıyor.

Kalın ve geniş sentezlerde sıkça ifade edilen bir felsefe olarak, idealizm ayrıca çeşitli kısıtlayıcı düşünce biçimlerine de karşı çıkar: İngiliz Hegelian F.H. Bradley gözlemlenebilir gerçekleri ve ilişkileri vurgulayan ve dolayısıyla her metafiziğin spekülatif “önceliklerini” yayan mantıksal pozitivizm; ve bazen ateizme, çünkü idealist bazen sonsuz bir aklı kucaklamak için zihnin kavramını öngörür. İdealizmin asıl yönelimi, tipik ilkelerinin bazılarıyla algılanabilir:

• Gerçek; bütün ya da mutlak,
• Olmak ya da algılanmak,
• Gerçeklik, nihai doğasını en düşük niteliklerine (Zihinsel ve maddi) göre daha sadık bir şekilde gösteriyor.
• Ego; hem özne hem de nesnedir.

Filozofların çoğu çağdaş kaygı meselelerine odaklanma eğilimindeyken, idealistler her zaman tarihin geniş taramasında çağları ve devirleri kucaklayan daha geniş bir perspektif ararlar. 17. yüzyıl akılcı filozof Benedict de Spinoza’nın sözleriyle, çağdaş dünyayı “sonsuzluk” altında görmeye gayret ediyorlar. Dolayısıyla, kültürün genişleyici biçimlendirici etkisine rağmen, idealistler felsefelerinin parokalizminin ötesine geçtiğini iddia ediyorlar. belirli bir kültür; ve idealizm, aslında, dünyanın bütün büyük kültürlerinde bulunur.