Gnostizm Nedir?

Gnostisizm, Hristiyanlık dönemi başlarında, özellikle 2. yüzyılda, Greko-Romen dünyasında öne çıkan çeşitli felsefi ve dini hareketlerden herhangi biridir.Entelektüel bir ürün olarak Gnostisizm, varoluşa yansıyan genel insan eylemine sıkı sıkıya dayanır. Gnostikler temel varoluş sorunlarıyla ya da “dünyadaki varlık” (Dasein) ile ilgilidir.

• Biz kimiz?
• Nereden geliyoruz?
• Nereye gidiyoruz?

Bu sorular felsefi düşüncenin temelinde yatan; fakat Gnostiklerin verdiği cevaplar, dini doktrin ve tasavvuf dünyasına yönelik felsefi spekülasyonların ötesine geçiyor. Ancak, Gnostisizm’in anlamını felsefi düzeyde başlamadan ve kendini buna göre yönlendirmeden tam olarak anlamak mümkün değildir. Eski bir fenomene yönelik herhangi bir yönelim daima çağdaş düşünceler ve zihin alışkanlıkları yoluyla ilerlemek zorunda olduğundan, Gnostik düşüncenin Psikoloji, Varoluşçuluk ve Hermeneutik için geçerli olduğu yorumlayıcı bir tartışması burada yanlış değildir. Gnostik fikirlerin felsefi olarak içe aktarılması ve çağdaş felsefi meselelerle nasıl ilişkili olduklarını anladıktan sonra, Gnostiklerin tarihsel ortamına bir dereceye kadar güven duyabiliriz.

Çeşitli Gnostik mezheplerin ve öğretmenlerin farklı doğasına rağmen, bazı temel unsurlar, bu grupları “Gnostisizm” veya “Gnosis” in gevşek başlığı altında birbirine bağlamaya yarar. Bu unsurların arasında şef, çoğu zaman sadece dualizm için yanlış olan belirli bir “kozmik karşıtı dünya reddi” tarzıdır. Gnostics’e göre, bu dünya, maddi kozmos, genellikle Sophia (Bilgelik) veya basitçe Logos olarak adlandırılan, kozmik, yüce ilahi bir varlığın parçası olan ilkel bir hatanın sonucudur. Bu varlık, başındaki Yüce Tanrı olan Varlığın Ötesinde bulunan, “Pêrôma” veya “Tamlık” olarak adlandırılan ilahi bir hiyerarşinin nihai yayılımı olarak tanımlanmaktadır. Genellikle aşkın Tanrı’yı ​​tanıma umursamaz bir arzusu olarak tanımlanan Sophia’nın hatası, arzusunun Hipermetre (Yunanca: dêmiourgos, “usta” olarak bilinen yarı ilahi ve esasen cahil bir yaratık şeklinde hipostatize edilmesine yol açar. ) veya maddi kozmosun oluşumundan sorumlu olan Ialdabaoth. Bu işçilik eylemi aslında Pleroma dünyasının bir taklididir, ancak Kıyamet bunu görmezden gelir ve merkezî olarak kendisini var olan tek Tanrı olarak ilan eder. Bu noktada İbranice Kutsal Yazıların Gnostik revizyoner eleştirisi, yanı sıra bu dünyanın bir hata ve cehalet ürünü olarak genel olarak reddedilmesi ve sonunda insan ruhunun geri döneceği daha yüksek bir dünyanın konumu olarak reddedilmesi başlar. Ancak, herkes söylendiğinde ve yapıldığında, Sophia’nın ve aşağılık kozmosa saygısızlığın belirli bir zorunluluk yasasını izleyen olaylar olduğu ve ilahi ve yeryüzünün sözde “dualizmi” olduğu ortaya çıkar.