Diogenes Kimdir?
Diogenes (?,Sinope, Paphlygonia – 320 M.Ö., muhtemelen Corinth, Yunanistan), Cynics’in arketipi, stoanın kendi kendine yeterliliğini ve lüksün reddedilmesini vurgulayan bir Yunan felsefi tarikatından biridir. Bazıları, alaycı bir yaşam tarzını ortaya çıkarmasıyla itibar kazanıyor, ancak kendisi, sayısız yazılarını muhtemelen etkilediği için Antisthenes’e borçlu olduğunu kabul ediyor. Diogenes’in Cynic felsefesini aktarması, herhangi bir tutarlı düşünce sistemi yerine kişisel bir örnekti. Takipçileri kendilerini ahlakın gözcüleri olarak konumlandırdılar.
Diogenes, biri köleliğe satılma davranışını gösteren çok sayıda kıyamet öyküsünün konusudur. Ticaretinin iktidardakiler olduğunu açıkladı ve efendisinin oğullarına öğretmen olarak atandı. Gelenek ona, gün ışığında aydınlatılmış bir fenerle yapılan dürüst bir adam için ünlü arayışını yükler. Neredeyse kesinlikle babasıyla birlikte Sinope’den sürgüne zorlanmış, muhtemelen Atina’ya ulaştığında çilecilik hayatını (Yunan askerleri, “eğitim”) benimsemişti. Aristoteles’in tanıdık bir şahsiyet olarak adlandırdığı, Diogenes aşırı anti-gelenekçilik uygulamaya başladı. “Para birimini bozma” görevini yerine getirdi, belki de “dolaşımdan yanlış para koymak” anlamına geliyordu. Yani, çoğu geleneksel standart ve inançların yanlışlığını ortaya koymaya ve erkekleri basit, doğal bir hayata geri çağırmaya çalıştı.
Diogenes’e göre basit yaşam, sadece lüksü göz ardı etmekle kalmayıp, aynı zamanda örgütlü ve dolayısıyla “geleneksel” toplulukların yasalarını ve geleneklerini de göz ardı etmek anlamına geliyordu. Aile, yerini kadın ve erkeklerin umut verici olacağı ve çocukların hepsinin ortak kaygısı olacağı doğal bir devletle değiştirilecek doğal olmayan bir kurum olarak görüldü. Diogenes’in kendisi yoksulluk içinde yaşadıysa, kamu binalarında yattı ve yemeğine yalvarmasına rağmen, bütün insanların aynı şekilde yaşaması gerektiği konusunda ısrar etmedi, ancak yalnızca mutluluğun ve bağımsızlığın, azaltılmış şartlar altında bile mümkün olduğunu göstermeyi amaçladı.
Diogenes’in savunduğu yaşam programı, kendi kendine yeterlilik ya da mutluluğun ihtiyacı olan her şey için kendi içinde sahip olma yeteneğiyle başladı. İkinci bir ilke olan “utanmazlık”, kendi içinde zararsız eylemlerin her durumda gerçekleştirilemeyeceğine dair bu sözleşmeler için gerekli ihmali işaret ediyordu. Bunlara Diogenes, “açık sözlülüğü” ekledi. Son olarak, ahlaki mükemmellik metodik eğitim veya münzevilik yoluyla elde edilir.
Diogenes’in kayıp yazıları arasında diyaloglar, oyunlar ve erkeklerin “doğal” hayatlar yaşadığı bir anarşist ütopyayı tanımlayan Cumhuriyet yer alıyor.
