Antonio Gramsci Kimdir?
Antonio Gramsci (23 Ocak 1891, Ales, Sardinya, İtalya – 27 Nisan 1937, Roma), fikirleri İtalyan komünizmini büyük ölçüde etkileyen İtalyan Komünist Partisinin kurucusudur.
1911’de Gramsci, Torino Üniversitesi’nde, Sosyalist Gençlik Federasyonu ile temas kurduğu ve Sosyalist Partiye (1914) katıldığı mükemmel bir skolastik kariyerine başladı. I. Dünya Savaşı sırasında Marksist düşünceyi inceledi ve önde gelen bir teorisyen oldu. Sosyalist Parti içinde solcu bir grup kurdu ve L’Ordine Nuovo (Mayıs 1919; “Yeni Düzen”) gazetesini kurdu. Gramsci, sendikaların kontrolünün altında kalan fabrika konseylerinin (doğrudan sanayi işçileri tarafından seçilen demokratik kurumlar) gelişimini teşvik etti. Konseyler, Gramsci’nin kilit rol oynadığı Torino’da (1920) genel bir greve katıldılar.
Gramsci, Livorno’da (Ocak 1921) Sosyalist kongresinde, sol komünist partiyi bulmak için sol yürüyüşe geçti ve iki yılını Sovyetler Birliği’nde geçirdi. İtalya’ya döndüğünde, partisinin başına geçti (Nisan 1924) ve ülkenin Milletvekilleri Odasına seçildi. Partisi Benito Mussolini’nin faşistleri tarafından yasaklandıktan sonra Gramsci tutuklandı ve hapsedildi (1926). Faşist savcı, duruşmasında “beynini 20 yıl çalışmasını durdurmalıyız.” Demiştir. Cezaevinde, sıkı sansüre rağmen, Gramsci, İtalyan toplumunun olağanüstü ve geniş kapsamlı bir tarihsel ve teorik incelemesini ve olası değişim stratejilerini yürüttü. 1930’larda sağlık durumunun kötü olması nedeniyle, tıbbi bakım nedeniyle hapisten çıktıktan kısa bir süre sonra öldü.
Gramsci’nin hapishane yazılarının özleri ilk kez 20. yüzyılın ortalarında yayınlandı; Quaderni del carcere’in (Cezaevi Defterleri) 1975’te ortaya çıktı. Önerilerinin çoğu Batı Marksist düşüncesinin temel bir parçası haline geldi ve Batı’daki komünist partilerin II. Dünya Savaşı sonrası stratejilerini etkiledi. Kültürel ve politik hegemonya kavramına (özellikle Güney İtalya’da), İtalyan Komünist Partisi’ne ve Roma Katolik Kilisesi’ne yansımaları özellikle önemliydi.
