Athenagoras Kimdir?
Presbeia peri Christianōn (Hristiyanlar için Elçilik) olan Yunan Hıristiyan filozof ve özürcü olan Athenagoras, Hıristiyan inancını ve ibadetini Yunan ve Roma kültürlerine çevirmek için Neoplatonik kavramları kullanmak için en eski eserlerden biriydi. Erken putperest iddialarını reddetmek, Hıristiyanların sadakatsiz ve ahlaksız olduğu yönündedir. Bazı eski tarihçiler tarafından Atina’nın yerlisi ve Hristiyanlığa dönüşen bir Platonist olarak tanımlanan Athenagoras, İskenderiye’ye gidip, kutlanan Hıristiyan akademisi için prototipi oluşturdu. 30 bölümdeki bir elçilik olan Büyükelçilik’e, imparator Marcus Aurelius ve oğlu Commodus’a, üç yüzyıllık iddianameye cevaben, klasik zamanlarda Yahudilere karşı hükmedilen, yani 2. yüzyıla kadar Hıristiyanlara devredildiğini – ateizm (pagan tanrılarına inanmama), yamyamlık (ziyafetlerde çocuk yiyen) ve ensest olarak belirtir. Athenagoras, Yunan ve Roma rasyonelliğine itiraz etti ve Hristiyanlar için tüm vatandaşlar için aynı haklara sahip olduğunu iddia etti.
Ateizm ve çocuk cinayeti suçlamalarına göre Athenagoras, Hıristiyanların Tanrı’ya inançsız bir şekilde ibadet etmelerini engelledi. Hıristiyanların keyfi ve ahlaksız ilahlara boyun eğdiren aşağılayıcı putperestliğinin aksine, üçlü kendini ifade etmeyen çok kusursuz bir ebedi ilahiyatı reddetti. Athenagoras, birden fazla kişiyi tek bir doğada ve etkili bir biçimde önererek, Tanrı’nın eşzamanlı birliği ve trinliği için ilk rasyonel özür dilemesini ekledi.
Athenagoras, kötü niyetli Hıristiyan ahlaki kurallarını kötü düşünceleri, ikinci evlilikleri, kürtajı ve gladyatör yarışmalarını izlemeyi yasaklarken, sivil itaat görevinde ısrar ederken ve bir sonraki hayata yönelmeyi vurgularken, Athenagoras cinsel ahlaksızlık iddiasını reddetti.
İkinci bir eser olan Peri anastase’nin nekrōn (Ölülerin Dirilişi) yolu, dikkatlice Athenagoras’a atfedilir. Platonik inanç bedeninin ruhun hapishanesi olduğunu reddeden ve madde-ruh tamamlayıcılığını onaylayan Tanrı, her şeyi kabullenmeden ve imajını sonsuza dek tezahür ettirme amacına dayanarak ölülerin bedensel dirilişini kabul eder.
