Aristoteles Kimdir?
Aristoteles, (M.ö 384, Stagira, Chalcidice, Yunanistan ) -M.ö 322, Chalcis, Euboea), antik Yunan filozofu ve bilim adamı, Batı tarihinin en büyük entelektüel figürlerinden biridir. Hem Hristiyan Scholasticism hem de Ortaçağ İslam felsefesinin çerçevesi ve aracı olan felsefi ve bilimsel bir sistemin yazarıydı. Rönesans, Reformasyon ve Aydınlanma’nın entelektüel devrimlerinden sonra bile, Aristotelya kavramı Batı düşüncesinde yerleşik kaldı.
Aristoteles’in entelektüel yelpazesi, bilimi ve biyoloji, botanik, kimya, etik, tarih, mantık, metafizik, söylem teorisi, zihin felsefesi, bilim felsefesi, fizik, şiirsel, siyaset teorisi, psikoloji gibi birçok sanatın çoğunu kapsayan geniş bir alandı. Formül mantığının kurucusuydu, bunun için yüzyıllarca disiplinin toplamı olarak kabul edilen bitmiş bir sistem tasarlayarak; ve çalışmalarının bir kısmının 19. yüzyıla kadar eşsiz kaldığı gözlemsel ve teorik olan zooloji çalışmasına öncülük etti. Ama elbette en çok filozof olarak öne çıkıyor. Ahlak ve siyaset teorisi ile metafizik ve bilim felsefesi konusundaki yazıları incelenmeye devam etmektedir ve çalışmaları çağdaş felsefi tartışmada güçlü bir akım olarak kalmaya devam etmektedir.
Aristoteles, syllogism teorisini bilimsel ve epistemolojik amaçlara uygular. Bilimsel bilginin, gösterilerden oluşması gerektiğini söylüyor. Bir gösteri, gerçek, gerekli, evrensel ve derhal sezgisel olan ilkelere dayanarak izlenebilecek olan belirli bir türbilimdir. Bu ilk olarak, kendini kanıtlama ilkeleri, bilimin sonuçlarına, aksiyomların teoremlere bağlı olmasıyla ilişkilidir: aksiyomlar, bir bilimi oluşturan gerçekleri hem zorunlu kılar hem de açıklar. Aristoteles’in en önemli aksiyomları, bir bilimin doğru konusunu tanımlayanlar olacaktır (bu nedenle, geometrinin aksiyomları arasında bir üçgenin tanımı olacaktır). Bu nedenle, Posterior Analytics’in ikinci kitabının çoğu tanımlamaya adanmıştır.
Posterior Analytics’teki bilimin hesabı etkileyicidir, ancak Aristoteles’in kendi bilimsel çalışmalarından hiçbirine benzemez. Alimlerin nesli boşuna, yazılarında tek bir gösterici syllogism örneği bulmaya çalıştılar. Dahası, bilimsel çabanın tüm tarihi, gösterici bir bilimin mükemmel bir örneğini içermez.
Aristoteles için ruh, bazı Platon’un yazılarında olduğu gibi, temel bir bedende yer almayan daha iyi bir dünyadan sürgün edilmemiştir. Ruhun özü, organik bir yapıyla olan ilişkisi ile tanımlanır. Sadece insanlar değil, hayvanlar ve bitkiler de ruhlara, hayvansal ve bitkisel yaşamın kendine özgü prensiplerine sahiptir. Aristo, bir ruhun “yaşamı sürdüren bir bedenin gerçekliği” olduğunu söylüyor; burada yaşam kendini sürdürme, büyüme ve üreme kapasitesi anlamına geliyor. Bir canlı maddeyi maddenin ve formun bir bileşimi olarak görürse, ruh doğal bir formdur – veya Aristoteles’in dediği gibi organik – bedenin şeklidir. Organik bir organ, organları olan, yani memelilerin ağızları ve ağaçların kökleri gibi belirli fonksiyonları olan kısımları olan bir vücuttur.
